“ Vriendschap & muzikaliteit über Landesgrenzen hinweg… “

Zo’n vier jaar geleden kruisten het pad van Bad Temper Joe en Fernant Zeste elkaar. Niet in een Duitse Stube of een donkere Belgische kroeg, maar in 2016 in Bielefeld toen ze allebei op de affiche stonden van een blues avond. Sindsdien zijn beiden jaarlijks in Belgie op tournee en spelen ze af en toe samen in Duitsland en Nederland.  Bad Temper Joe is een Duitse “old school” roots artiest, singer-songwriter. Hij speelt al gitaar vanaf zijn vijftiende en is qua speelwijze beïnvloed door Bob Dylan, maar ook door B.B. King, Buddy Guy, Muddy en de andere blues “groten”. Zijn artiestennaam moet je niet letterlijk nemen en heeft niets met zijn humeur te maken, maar meer met het feit dat hij tijdens zijn optredens niet veel zegt en meestal ernstig kijkt.

In 2014 debuteert BTJ met ‘Sometimes A Sinner’, die ons Joe leert kennen en zijn liefde voor de slidegitaar. Na het testen van een dobro komt hij bij de Weissenborn gitaar terecht. Het is een gitaar die rond 1920 door Hermann C. Weissenborn werd ontworpen voor het gebruik in hawaïmuziek. De gitaar onderscheidt zich door een zeer eigen geluid dat ontstaat doordat de hals van de gitaar helemaal hol is en geen fretten bevat. De kam is extreem hoog, zodat de snaren ver boven de hals liggen en met een slide bespeeld dienen te worden. Zijn tweede album ‘Man for the Road’ [2014] is volledig live opgenomen met de Weissenborn. Opmerkelijk is het dat op Joe’s volgende album ‘Tough Ain’t Easy’ [2015] totaal géén slidegitaar te horen is. In 2016 volgt ‘Double Trouble’ én de EP ‘Double Trouble’, wat een tweeluik lijkt te zijn. Een jaar later brengt hij ‘Solitary Mind’ [2017] én zijn eerste album met band uit ‘Bad Temper Joe and His Band’ uit. Eerder dit jaar nam Joe zijn zesde (dubbele) studio album ‘The Maddest of Them All’ op, dat we hier uitvoerig bespraken.

In 2017 tourde Bad Temper Joe (BTJ) solo in België. Hij was toen in Café de Loge in Gent, waar zijn show voor een beperkt aantal mensen opgenomen en als ‘Ain’t Worth a Damn’ ingeblikt werd. Joe nam je die avond mee op een reis naar de moerassen en bedauwde weilanden in het Zuiden van de States.

In 2010 gaf Fernant Zeste (met “t” a.u.b.) aka Jonathan Scheerlinck de brui aan het theater om (tijdelijk?) muzikant te worden. Omdat Zeste, afkomstig is uit Welle (een dorp in Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van Denderleeuw) en opereert vanuit Gent, leerde hij snel de job door veel op te treden met collega singer-songwriters als Bruno Deneckere en Tiny Legs Tim. Eind 2011 zijn debuteerde hij al met ‘Live at de Loge’, De Loge zijnde “een singer-songwritervriendelijk café in de Anonciadenstraat te Gent” (dixit Lieven Tavernier in “De Fanfare van Honger en Dorst”). Zeste is een grote fan van Dan Auerbach (de helft van The Black Keys), wiens songs hij graag covert en verder ook van R.L. Burnside, John Spencer en PJ Harvey. Op zijn studio album ‘Polaroids’ dat hij in 2013 uitbracht, nam hij de post-love song “Snowblind” opnieuw op. Een album dat hij opnam met Bruno Deneckere, Ries De Vuyst, Nils De Caster en co-producer Teun De Voeght. Ook Sarah Leuridan, zelf een sterke singer-songwriter, droeg haar steentje bij, met backings (en in één song met piano). Tot zover de info die ik vond bij collega Antoine Légat, die toen de recensie schreef. In 2017 verscheen zijn derde studio album ‘Lost’.

“Haunt” is hun eerste gezamenlijk album. Ze schreven elk zes nummers “die overtuigend, ontwapenend, kwetsbaar en duidelijk de kwaliteiten van beide singer-songwriters tot een totaal eigen “sound” laten samensmelten”.  “Donker en donderend in “Battle Cry Blues”, een in pijn verdronken groove bij “Been a While Since We’ve Talked”, de broeierige beat van “Winterblues at #5 (Or Maybe Not)”, het opgewekte verhaal van “Fannie Mae” en het spaarzame, akoestische “Lullaby”. Bad Temper Joe speelt aangrijpende, hartverscheurende en soms brutale slide gitaar solo’s. Fernant Zeste wisselt met zijn elektrische gitaar stampende ritmes af met dromerige fills en riffs en in reverb verzopen solos”. (“Aldus” de aangeleverde info van het Timezone label)

Het album werd geproduced door Jonathan Scheerlinck en grotendeels opgenomen en gemixt in samenwerking met David Goetheyn in Dead Cow Studio in Zevergem, België. Verder werd er ook opgenomen in woonkamers en hotelkamers in België en Duitsland. Henning Strandt van Watt Matters Studio in Bielefeld verzorgde de mastering. Lies Demeyer uit Vinderhoute, België maakte de foto’s voor de hoes. “Haunt” is het resultaat van een belgisch-duitse vriendschap van twee singer-songwriters die enkel hun twee stemmen en vele gitaren gebruikten.

“ Stripped down, met woorden uit het hart en de vingers aan de juiste snaren… “ ESC for Rootstime.be)

Eric Schuurmans

Release: 15/11/19

Album track list:
01. Don’t Tamk About Break-Up (While I Eat) - 02. Winterblues at #5 (Or Maybe Not) - 03. Battle Cry Blues - 04. Fannie Mae - 05. Minstrel’s Lament - 06. Little Rain - 07. Black - 08. Lullaby - 09. Shut Your Mouth - 10. Nova (Nothing to Say) - 11. Been a While Since We’ve Talked - 12. Al Is Fine Now
Words/music © 2019 by: Bad Temper Joe (1,3,5,6,9,11) & Jonathan Scheerlinck (2,4,7,8,10,12) - Produced by: Jonathan Scheerlinck

Album line-up:
Bad Temper Joe: vocs, Weisenborn, slide guitars, guitars / Fernant Zeste: vocs, guitars, knocking

Discography Bad Temper Joe & Fernant Zeste: Haunt [2019] || Discography Bad Temper Joe: The Maddest of Them All (2CD) [2019] | Ain’t Worth a Damn – Live Concert Recording, at Café de Loge, 05/11/17 – Ghent, BE [2018] | Bad Temper Joe And His Band [2017] | Solitary Mind [2017] | Double Trouble (EP) [2016] | Double Trouble [2016] | Tough Ain’t Easy [2015] | Man for the Road [2014] | Sometimes a Sinner [2014] || Discography Fernant Zeste: Lost [2017] | Drama [2014] | Polaroids [2013] | Live at De Loge [2011] ||